Encje HTML
Wszystkie przeglądarki poprawnie obsługujące HTML pozwalają na wstawienie znaków specjalnych za pomocą encji nazwanych, czyli predefiniowanych zmiennych. Encje nazwane mają postać: &nazwa_encji;. Wstawienie encji oznajmia znak „&”, a jej zakończenie znak „;”. Tych nazwanych encji jest niewele.
Listę wszystich encji nazwanych można znaleźć pod adresem http://www.w3.org/TR/html4/sgml/entities.html.
Znaki Unicode można wstawiać także jako encje numeryczne w postaci szesnastkowej. Kody znaków w Unicode podaje się zwykle w formacie: U+kod_znaku, gdzie kod_znaku to cztery znaki (cyfry i litery A-F) oznaczające kod znaku Unicode w postaci szesnastkowej.
Encje numeryczne w postaci szesnastkowej wstawia się w formacie: &#xkod_znaku;. To, że encja jest w postaci numerycznej oznajmia znak „#” (który znaczy number). To że encja ma postać szesnastkową, oznaczane jest literą „x” na początku (od angielskiego, słowa hexadecimal, w którym początkowe litery „he” są prawie nieme). kod_znaku to właśnie kod_znaku z powyższego przykładu zapisu kodu Unicode, przy czym jeśli w kod_znaku ma na początku zera, w encji numerycznej się je pomija.
Encje można też wstawiać jako encje numeryczne w postaci dziesiętnej, a nie szesnastkowej. W takim przypadku kod_znaku musi zostać przeliczony najpierw na postać dziesiętną. Wtedy encja ma postać &#kod_znaku_w_postaci_dziesietnej;.
Nie wszystkie przeglądarki poprawnie obsługują wszystkie rodzaje encji. Najbezpieczniejsze są encje nazwane. Jeśli zadeklarujesz kodowanie UTF-8, znaki Unicode możesz wstawiać bezpośrednio do dokumentu bez użycia encji. Zostaną wtedy wyświetlone prawidłowo w każdej przeglądarce, pod warunkiem, że ta obsługuje Unicode. Większość nowoczesnych przeglądarek nie ma z tym problemu.
Doskonały układ klawiatury
Niestety domyślne układy klawiatury w Windows nie zawierają znaków, które są często potrzebne. Do nich należą prawidłowe polskie cudzysłowy („”), znaki mnożenia, paragrafy itp.
Jedynym rozwiązaniem tego problemu jest stworzenie własnego układu klawiatury lub zainstalowanie gotowego rozszerzonego sterownika.
Własny układ klawiatury można stworzyć na przykład używając programu Microsoft Keyboard Layout Creator.
Wartościowy, gotowy sterownik klawiatury z poszerzonym zestawem znaków można pobrać ze strony http://grzegorj.w.interia.pl/keyboard/indexgb.html#author. Po zainstalowaniu znaki uzyskuje się następująco:
€ alt 4 § alt \ ‹ › alt [ ] ƒ alt f · alt g ÷ alt h ‚ alt q ‘ alt Q ’ alt w ® alt r ™ alt t © alt y ¥ alt Y ¶ alt p £ alt P € alt u † alt i ‡ alt I × alt j ª alt J • alt k º alt K ʒ alt v Ʒ alt V ß alt b µ alt m ¹ alt F ² alt G ³ alt H ª alt J – alt - ¬ alt _ — alt = ± alt + ‹ alt [ › alt ] „ alt ; ” alt ' “ alt : ” alt " ‰ alt / ¿ alt ?
Przykładowe encje
Spacje
| rodzaj | Przykład | encja HTML |
|---|---|---|
| spacja niełamliwa | | |
| cienka spacja |   | |
| spacja firetowa |   | |
| spacja półfiretowa |   | |
| znak podziału słowa | ­ |
Ligatury
| połączenie | ligatura | encja HTML |
|---|---|---|
| Et | & | & |
| ss | ß | ß |
| AE | Æ | Æ |
| ae | æ | æ |
| OE | Π| Π|
| oe | œ | œ |
Abrewiatury
@, $, &, ©, ®, €.Encje typograficzne
- ampersand ( & )
- asterisk ( * )
- at ( @ )
- backslash ( \ )
- bullet ( • )
- caret ( ^ )
- currency ( ¤ ) ¢, $, €, £, ¥, ₩, ₪
- dagger/obelisk ( † ) ( ‡ )
- degree ( ° )
- inverted exclamation point ( ¡ )
- inverted question mark ( ¿ )
- number sign ( # )
- numero sign ( № )
- percent and related signs
- ( %, ‰, ‱ )
- pilcrow ( ¶ )
- prime ( ′ )
- section sign ( § )
- tilde/swung dash ( ~ )
- umlaut/diaeresis ( ¨ )
- underscore/understrike ( _ )
- vertical/pipe/broken bar ( |, ¦ )
- asterism ( ⁂ )
- index/fist ( ☞ )
- therefore sign ( ∴ )
- lozenge ( ◊ )
- interrobang ( ‽ )
- irony mark ( ؟ )
- reference mark ( ※ )
- star (★)