TAAT Technologie Cyfrowe

Kompozycja

Odpowiednie rozplanowanie położenia, wielkości, proporcji, światła i wyglądu wszystkich elementów oraz ich wzajemnych relacji gwarantuje że obraz staje się niepowtarzalny i może, niezależnie od fromy, tworząc specyficzny charakter nieść ze sobą dodatkową treść.

Środki wyrazu

Środki wyrazu dają możliwość ekspresji. Dzięki nim można przesłać użytkownikowi subtelnie zawoalowany przekaz. Te artystyczne środki są wspólne dla wszystkich dziedzin sztuki, włączając malarstwo, architekturę, muzykę i oczywiście typografię internetową.

Porządek

Porządek jest przeciwieństwem chaosu. Porządek jest regularnym rozłożeniem obiektów. Z reguły kojarzony jest z projektowaniem na określonej, stałej siatce.

Na początku był chaos. Aby przekształcić go w porządek potrzeba niezbędnej pracy. A ta jest w cenie. Dzięki temu uporządkowane elementy dają wrażenie solidności, dojrzałości i przemyślanego działania.

Ale monotonne rozłożenie elementów daje także wrażenie stabilizacji, prostoty, a w skrajnych przypadkach nieciekawości i złudzenia. Sam porządek może łatwo zniechęcić jeśli jest użyty bez innych środków wyrazu.

Różnorodność

Różnorodność wprowadza do projektu życie i energię. To element pożądany, ale warunkiem sukcesu jest pokazanie różnorodności na tle przemyślanej, stabilnej struktury.

Zbyt duża dawka różnorodności może spowodować zatracenie głównego przekazu.

Różnorodność o mniejszym natężeniu to zróżnicowanie.

Rytm

Rytm jest bardziej wyrafinowaną formą porządku. Budowanie rytmu polega na budowaniu powtarzalnego układu grup elementów. Rytm może nadawać wrażenie spokoju, życia, prostoty lub oryginalności.

Kontrast

Kontrast to środek artystyczny o bardzo dużej rozpiętości. Może być tak subtelny, że prawie niezauważalny. Ale może też być potężny i dobitny. Kontrast buduje się zawsze na tej samej zasadzie: zestawieniu tych samych parametrów o różnych wartościach.

Równowaga

Uzyskiwanie równowagi polega na takim dobraniu elementów, aby pomimo swych różnych parametrów były tak samo ważne dla kompozycji. Równowagę uzyskuje się poprzez dołożenie innych parametrów tam, gdzie innych parametrów nie starcza. Równowaga powstaje wtedy, kiedy sumy poszczególnych parametrów obkietów są takie same. Na przykład równowagą dla dużego koła może być mniejsze koło, pod warunkiem, że jest ciemniejsze.

Symetria

Symetria, czyli odbicie, jest najprostszym środkiem do uzyskania równowagi.

Napięcie

Napięcie powstaje wtedy, kiedy równowaga zostaje znacznie zachwiana. Na przykład wtedy, kiedy obiekty znacznie różnią się rozmiarem lub gdy obiekty ułożone są w sposób który z naturalnych powodów budzi u odbiorcy odczucia nerwowe, np. położenie na wysokiej krawędzi, na pochyłej powierzchni.

Skala

Skala, czyli proporcojanlna zmiana wszystkich parametrów obiektu, określa relacje w jakich znajduje się obiekt w stosunku do innych obiektów a także w stosunku do odbiorcy. Oprócz zmiany parametrów, obiekt przeskalować można także zmieniając układ odniesienia.

Przestrzeń

Przestrzeń jest miejscem akcji. Od sposobu jej zagospodarowania zależy bardzo wiele zależy. Umiejętne pozostawienie pustych przestrzeni, manipulacje odstępami, marginesami, światłem oraz świadome jej wypełnienie elementami kompozycji mogą dodać projektowi życia lub surowości, czytelności, krzyku, smaku, zaściankowej ciasnoty lub wytwornego przepychu.

Tekstura

Tekstura, czyli sposób wykończenia świadczy o materiale z którego obiekt został wykonany oraz o technice i narzędziach jakimi został obrabiany. Domeną nowoczesności są jednolite, idealne powierzchnie, na których światło może tylko się odbijać. Znak czasu widać na obiektach, które mają zniszczoną, porowatą nawierzchnię.

Kształt

Kształt jest jednym z najprostszych parametrów określających styl. Kanciaste, geometryczne kształty uchodzą za nowoczesne. Kształty obłe i faliste są spokojne i ciepłe. Dynamiczne ornamenty i wzory roślinne są przeciwieństwem dla matematycznych, zimnych ostrokątnych przedmiotów.

O tym, co dokładnie znaczy dany kształt decyduje sposób w jaki jest odbierany. A odbierany jest na podstawie naturalnych skojarzeń (np. kształty naturalne, podpatrzone w przyrodzie) lub wyuczonych doświadczeń (np. symbole).

Światło

Światło jest czynnikiem decydującym o barwie, o wszystkich czynnikach które zależą od właściwości optycznych.

Cień

Cień jest opozycją dla światła.

Kolor

Kolor może być użyty w kompozycji na wiele sposobów. Może dawać bezpośrednie skojarzenia związane z typowym znaczeniem poszczególnych barw, tworzyć kontrast lub rytm. Może decydować o kolejności czytania i wadze poszczególnych elementów.

Klasyczne rodzaje kompozycji

Kompozycja zamknięta

Czyli taka, która koncentruje się na środku.

Kompozycja otwarta

Kompozycja otwarta absorbuje więcej niż tylko główną przestrzeń. Wypełnia przestrzeń tak szczelnie, że aż chce pobrać jeszcze coś z zewnątrz.

Kompozycja linearna

Kompozycja linearna oparta jest na czytelnych liniach, widocznym rytmie.

Kompozycja statyczna

Kompozycja statyczna wnosi wrażenie spokoju i nieruchomości. Uzyskuje się je przede wszystkim przez wprowadzenie porządku dzięki użyciu czytelnych horyzontalnych i werktykalnych elementów.

Kompozycja dynamiczna

Kompozycja dynamiczna jest przesycona zmiennością. Im więcej zmiennych parametrów, tym większe wrażenie chaosu.

Kompozycja geometryczna

Kompozycja geometryczna jest oparta na wzajemnych relacjach kształtu.

Kompozycja swobodna

Kompozycja swobodna niesie ze sobą wrażenie przypadkowego położenia elementów. Wzajemne powiązania się są silne.

Kompozycja symetryczna

W kompozycji symetrycznej można wskazać punkt lub prostą względem której pozostałe elementy są symetryczne.

Kompozycja asymetryczna

W kompozycji asymetrycznej nie występują punkty i osie symetrii.

Kompozycja tonalna

Kompozycja tonalna ma miejsce wtedy, kiedy przez użycie zbliżonych tonów poszczególnym elementom zostaje nadana pożądana hierarchia.

Inne rodzaje kompozycji